Ο Πνευματικός Αθλητικός Όμιλος Κυθρέας ΠΑΟΚ ιδρύθηκε στην Κυθρέα στις 11 Μαρτίου του 1962, όταν η νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία έκανε τα πρώτα της βήματα, από μια ομάδα προοδευτικών κατοίκων της κωμόπολης Κυθρέας, πιστών στις ελληνοχριστιανικές αξίες. Το σωματείο, που είναι εθνικό, πνευματικό και αθλητικό, έχει σκοπό να καλλιεργήσει πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά, να διαδώσει τον αθλητισμό, να αναπτύξει το αθλητικό πνεύμα, να ενισχύσει το αίσθημα αλληλεγγύης μεταξύ των μελών και να συμβάλει στην πνευματική τους πρόοδο. Η πραγματοποίηση των στόχων του επιδιώκεται με τη διοργάνωση αθλητικών αγώνων, πνευματικών, κοινωνικών και αθλητικών εκδηλώσεων καθώς και με την επικοινωνία και συνεργασία με άλλα σωματεία της Κυθρέας και της ευρύτερης περιοχής της.

Μετά από πολλές μετακινήσεις, το Σωματείο στεγάστηκε τελικά στον ίδιο χώρο που πρωτοξεκίνησε, στο καφενείο του μ. Ανδρέα Ελευθερίου και παρέμεινε εκεί μέχρι το 1974.

Τα ιδρυτικά μέλη του Σωματείου ήταν 80. Στα πρώτα Διοικητικά Συμβούλια διετέλεσαν οι πιο κάτω: Ανδρέας Κανικλίδης, Κώστας Λοίζου, Γιάννης Παπανδρέου, Κώστας Σαββίδης, Γαβριήλ Λουκαίδης, Κλείτος Συμεωνίδης, Κώστας Φωτίου, Κώστας Μιχαήλ, Τάκης Παναγή, Κυριάκος Ρούσος, Κώστας Κανικλίδης, Ανδρέας Γεωργιάδης, Γεώργιος Σταύρου.

Στα χρόνια πριν από την τουρκική εισβολή η δράση του Σωματείου ήταν πλουσιότατη και πολυποίκιλη. Το Σωματείο πρωταγωνιστούσε σε όλες τις εκδηλώσεις που γίνονταν στην Κυθρέα, ενώ μέλη του ήταν σημαντικοί παράγοντες της κωμόπολης.

Με την ίδρυσή του συγκρότησε ποδοσφαιρική ομάδα, που διακρίθηκε για το ήθος, την αθλητοπρέπεια και τις επιδόσεις της. Μερικοί από τους παλιούς ποδοσφαιριστές του Σωματείου ήταν οι πιο κάτω:

Κώστας Φραγκούδης (Τυρίμος), Κώστας Φωτίου, Αντώνης Χριστοδούλου (Καραός), Γεώργιος Χαζηγιάγκου, Γεώργιος Σταύρου, Μιλτιάδης Κολιός, Ανδρέας Κανικλίδης, Ανδρέας Χριστοφορίδης, Μίκης Κουής, Αντωνάκης Γιαγκούδης, Κλείτος Συμεωνίδης, Κώστας Λοίζου, Χρίστος Ζαμπακίδης, Πέτρος Παπαδάκης, Ανδρέας Κ. Φιλιππίδης, Κυριάκος Ρούσος, Ανδρέας Φραγκούδης, Κώστας Πετρίδης, Σταύρος Ορφανού, Γιαννακός Ορφανού, Ζανέτος Λουκαίδης.
Από τους προπονητές εξάλλου που βοηθούσαν την ποδοσφαιρική ομάδα του Σωματείου, κατά περιόδους, αναφέρουμε τους μ. Κώστα Σαββίδη, Τεύκρο Σαββίδη, Λουκά Καλογήρου, Ιωάννη Σαββίδη και Ευάγγελο Συμεωνίδη.

Η ποδοσφαιρική ομάδα συμμετείχε στο περιφερειακό πρωτάθλημα Κυθρέας που διοργάνωνε το ΕΔΜΑ (Ενιαίο Δημοκρατικό Μέτωπο Αναδημιουργίας). Στο πρωτάθλημα αυτό συμμετείχαν εκτός από της ποδοσφαιρικές ομάδες των άλλων δυο Σωματείων της Κυθρέας και οι ποδοσφαιρικές ομάδες των χωριών Νέου Χωρίου, Εξω Μετοχίου, Τραχωνίου, Παλαικύθρου, Τύμπου,Μαραθοβούνου, Αγκαστίνας, Αφάνειας και Δικώμου. Για σειρά ετών και μέχρι το 1974 συμμετείχε στο πρωτάθλημα της ΕΠΟΠΛ. Πάντοτε διακρινόταν στις ψηλές θέσεις του ομίλου που συμμετείχε.

Γύρω στο 1969 άρχισαν να διοργανώνονται από τον ΠΑΟΚ, μετά από απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, ετήσιοι περιφερειακοί αγώνες στίβου που γινόντουσαν στο γήπεδο του Δημοτικού Σχολείου της Τούμπας. Οι αγώνες αυτοί τελούνταν στη μνήμη του Κώστα Σαββίδη, που σκοτώθηκε στις ταραχές του 1963-64, και ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Σωματείου, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και προπονητής της ποδοσφαιρικής ομάδας. Προς τιμήν του πήραν και οι αγώνες την ονομασία τους και ονομάστηκαν περιφερειακοί αγώνες «Τα Σαββίδεια». Στους αγώνες αυτούς συμμετείχαν χωριά της γύρω περιοχής, όπως το Νέο Χωρίο, το Τραχώνι, το Έξω Μετόχι, το Δίκωμο κ.α. Σε όλες αυτές τις διοργανώσεις το Σωματείο αναδείχθηκε πολύνικες.

Το Σωματείο συμμετείχε σε πολλές εκδηλώσεις, όπως στους εορτασμούς των εθνικών επετείων, σε θεατρικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Παράλληλα διοργάνωνε ετήσιους χορούς και εκδρομές σε διάφορα μέρη της Κύπρου όπως τη Χαλεύκα, το Τρόοδος κ.α. Τα παλιά μέλη του Σωματείου θυμούνται με πολλή συγκίνηση τους εορτασμούς της 25ης Μαρτίου, της 28ης Οκτωβρίου, της 1ης Απριλίου, τις χριστουγεννιάτικες και πασχαλινές εκδηλώσεις, τις παγκοινοτικές εκδηλώσεις, τις χοροεσπερίδες κ.λπ.

Ο ΠΑΟΚ στάθηκε μπροστάρης σ’ όλους τους αγώνες που διεξήγαγε η πατρίδα μας. Ο πυρήνας που συνέβαλε στην ίδρυση του Σωματείου αποτελείτο από αγωνιστές του 1955-59. Στη διάρκεια της τουρκικής ανταρσίας του 1963-64 και κατά την εισβολή του 1974 μέλη του Σωματείου στάθηκαν φρουροί στις επάλξεις και έδειξαν απαράμιλλη φιλοπατρία. Κατά τα γεγονότα του 1963-64 έχασε τη ζωή του ο Κωστάκης Σαββίδης, που ήταν από τα πιο δραστήρια μέλη του Σωματείου. Κατά την τουρκική εισβολή του 1974 θυσιάστηκαν οι Χριστάκης Νικολαΐδης , Σωτήρης Χ’ Κυριάκου και Αντώνης Κορέλλης, ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ, καθώς και οι Σταύρος Σταυράκης και Χριστάκης Χριστοφίδης, σεμνά και φιλότιμα μέλη του Σωματείου. Σε ώρα καθήκοντος (άσκηση Εθνικής Φρουράς) έχασε τη ζωή του ο Λοχαγός Νίκος Ζαμπακίδης, ένα ξεχωριστό τέκνο του ΠΑΟΚ.

Μετά τα τραγικά γεγονότα του 1974 το Σωματείο προσφυγοποιήθηκε όπως και κωμόπολή μας. Το Σωματείο επαναδραστηριοποιήθηκε στην προσφυγιά στις 19-10-1988, ύστερα από πρωτοβουλία παλιών στελεχών του. Η επαναδραστηριοποίηση του ΠΑΟΚ είχε ως στόχο να φέρει σε επαφή τα μέλη και τους φίλους του, να συσφίξει τις σχέσεις όλων των Κυθρεωτών, να καλλιεργήσει το αθλητικό ιδεώδες, να βοηθήσει στον κοινωνικό τομέα αλλά κυρίως να αγωνιστεί για την επιστροφή στη γενέθλια γη και να βοηθήσει στη διατήρηση της μνήμης της κατεχόμενής μας κωμόπολης.

Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε ήταν πολλές. Το εκάστοτε Συμβούλιο του Σωματείου έχοντας την αρωγή των μελών και φίλων του ΠΑΟΚ κατάφερε να υλοποιήσει πολλούς από τους στόχους του και να δώσει στον ΠΑΟΚ τη χαμένη του αίγλη.

Κατάφερε να φέρει κοντά του τους Κυθρεώτες, πράγμα πολύ σημαντικό, μια και η συνεχής επικοινωνία και συνεργασία με τους κατοίκους της γενέθλιας γης , είναι απόλυτα αναγκαία για τη διατήρηση της μνήμης της κατεχόμενης κοινότητας μας για τον αγώνα για επιστροφή. Καλλιέργησε το αθλητικό πνεύμα με την ίδρυση ομάδων χειροσφαίρισης και επιτραπέζιας αντισφαίρισης. Δημιούργησε τμήμα νέων, οργάνωσε σειρά διαλέξεων ποικίλου ενδιαφέροντος, δημιούργησε τράπεζα αίματος για όλους τους Κυθρεώτες και πρωτοστάτησε στη δημιουργία Συντονιστικής Επιτροπής Περιοχής Κυθρέας, οργανώνοντας παράλληλα αντικατοχικές εκδηλώσεις.

Το Σωματείο στεγάζεται σήμερα σε ιδιόκτητο οίκημα στον Στρόβολο, ο θεμέλιος λίθος του οποίου κατατέθηκε την Κυριακή, 20 Μαΐου 2001, και τα εγκαίνια τέλεσε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Τάκης Κληρίδης στις 2 Φεβρουαρίου 2003.

Τέλος, το Σωματείο προχώρησε στην ανέγερση μνημείου πεσόντων και αγνοουμένων Κυθρεωτών στο προαύλιο του οικήματος, ως ελάχιστο φόρο τιμής απέναντι σ’ εκείνους που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία της πατρίδας μας και σ’ εκείνους που έδωσαν τον αγώνα τον καλό και χάθηκαν είτε στις πλαγιές του μαχαιρωμένου πενταδάκτυλου είτε σε κάποια γωνιά της κατεχόμενης γης μας. Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν από τον Πρόεδρο της Βουλής, κ. Μάριο Κάρογιαν, τον Μάιο του 2010.

Η Πλατεία Σεραγίου από την πλευρά του Π.Α.Ο.Κ.

Ο Πνευματικός Αθλητικός Όμιλος Κυθρέας Π.Α.Ο.Κ. πιστός πάντοτε στα εθνικά ιδεώδη στάθηκε πρωτοπόρος σε κάθε αγώνα της μαρτυρικής μας πατρίδας. Μέσα από τα σπλάχνα του ξεπήδησαν αγωνιστές της λευτεριάς που έθεσαν πάνω απ΄όλα το μεγαλείο της Ελληνικής φυλής και καλλιέργησαν αξίες αιώνιες και ιδανικά πανανθρώπινα. Ανάμεσά τους ξεχωριστή θέση κατέχουν ο Κωστάκης Σαββίδης, που έχασε τη ζωή του στα τραγικά γεγονότα του 1963-64. Οι Αντώνης Κορέλης, Χριστάκης Νικολαΐδης, Σταύρος Σταυράκης, Σωτήρης Χατζηκυριάκου, Χριστάκης Χριστοφίδης που σκοτώθηκαν κατά την Τουρκική εισβολή και ο αξιωματικός Νίκος Ζαμπακίδης που σκοτώθηκε σε άσκηση της Εθνικής Φρουράς.

ΚΩΣΤΑΚΗΣ ΣΑΒΒΙΔΗΣ

Υπήρξε σεμνός και μετρημένος, πράος και γαλήνιος πρότυπο ανθρωπιάς και καλοσύνης. Ένας από τους ιδρυτές του Π.Α.Ο.Κ., η ψυχή του αθλητικού τομέα. Ποδοσφαιριστής και προπονητής της ομάδας, έγινε ο καθοδηγητής των νέων παιδιών του σωματείου, ο άνθρωπος που κέρδισε την εκτίμηση όλων. Τεράστια η συμβολή του στα πρώτα βήματα του Π.Α.Ο.Κ.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

Αγαπημένο παιδί της ποδοσφαιρικής ομάδας του Π.Α.Ο.Κ. Γεμάτος ευγένεια αλλά και δυναμισμό, αγαπούσε με πάθος το σωματείο μας, που το θεωρούσε σύμβολο της ελληνοχριστιανικής παράδοσης. Γι’ αυτή την παράδοση στάθηκε φρουρός στις επάλξεις, αληθινό παλληκάρι, και έδωσε την ίδια τη ζωή του στην πατρίδα.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ

Ο πιο ταλαντούχος ποδοσφαιριστής της Κυθρέας. Αγωνιζόταν στον Π.Α.Ο.Κ. και στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Λευκωσίας. Η ποδοσφαιρική του πορεία διαγραφόταν εξαίρετη. Η αγάπη προς την πατρίδα τον οδήγησε εκεί στην πρώτη γραμμή όπου και έχυσε το αίμα του για να ποτιστεί το δένδρο της λευτεριάς.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΗΣ

Παιδί μετρημένο και λιγομίλητο. Ο καλός μαθητής με τα χιλιάδες όνειρα για σπουδές, για επιστημονική καριέρα. Το νήμα της ζωής του κόπηκε εκεί στον κάμπο της Κυθρέας που τόσο αγάπησε. Στάθηκε αληθινός Έλληνας απέναντι στον κατακτητή.

ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΗΣ

Ήταν ο άνθρωπος που σε κέρδιζε με την πραότητα και το χαμόγελό του από την πρώτη στιγμή. Κατάφερε να γίνει ένα από τα πιο αγαπητά μέλη της κοινότητάς μας, παρόλο που δεν ήταν Κυθρεώτης, καταγόταν από την Πάφο. Έχασε τη ζωή του σε ώρα καθήκοντος, πιστός στο κάλεσμα της Πατρίδας.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΝΙΚΛΙΔΗΣ, Πρόεδρος Π.Α.Ο.Κ. επί σειρά ετών

Από τα σπλάχνα της Ε.Ο.Κ.Α., της Π.Ε.Κ.Α. και της Α.Ν.Ε. γεννήθηκε προς τα τέλη του απελευθερωτικού μας Αγώνα ο Πνευματικός Αθλητικός Όμιλος Κυθρέας «Π.Α.Ο.Κ.». Τα οργανωμένα σύνολα που υπήρχαν τότε στην Κυθρέα, πλην της Π.Ε.Κ. και της Ο.Χ.Ε.Ν., δεν ήθελαν να υπογράψουν εξουσιοδότηση με την οποία θα εξουσιοδοτείτο ο Εθνάρχης Μακάριος, να χειρίζεται τις τύχες του Κυπριακού Ελληνισμού. Εγώ τότε είχα τακτική επικοινωνία με τον τομεάρχη Τάσο Μάρκου. Σύνδεσμός μας ήταν ο Χρίστος Ζαμπακίδης ο οποίος αργότερα παντρεύτηκε την αδελφή μου. Συναντήθηκα με τον Τάσο πρώτα στην οικία της Κωνστάντζας Στυλιανοπούλου και αργότερα στην οικία του Κλεάνθη Κολιού. Πήρα λοιπόν εντολή να προχωρήσω μαζί με άλλους συναγωνιστές στη δημιουργία εθνικόφρονος σωματείου. Δημιουργήθηκε τότε ένας πυρήνας που θα ηγείτο της προσπάθειας για δημιουργία του σωματείου. Ο πυρήνας αυτός αποτελείτο από τον Κλεάνθη Κολιό, Ανδρέα Κανικλίδη, Αντώνη Λεμονοφίδη, Παναγιώτη Κολιό, Κύπρο Σταυράκη και Ανδρέα Τσικκά.

Σχηματίστηκε μια προσωρινή επιτροπή για το σκοπό αυτό. Την επιτροπή αυτή αποτελούσαν ο Ανδρέας Κανικλίδης πρόεδρος, ο Γιαννάκης Παπανδρέου, ο Κώστας Φωτίου, Κώστας Φραγκούδης, ο Κλείτος Συμεωνίδης, ο Τάκης Παναγή και ο Κυριάκος Ρούσος. Η επιτροπή αυτή προχώρησε στην ίδρυση του Π.Α.Ο.Κ.

ΚΛΕΙΤΟΣ ΣΥΜΕΩΝΙΔΗΣ, Γραμματέας

Υπηρέτησα τον Π.Α.Ο.Κ. από τη θέση του Γραμματέα. Η εγγραφή του σωματείου έγινε από μένα τον ίδιο. Βρήκαμε το καταστατικό άλλων σωματείων και αφού προχωρήσαμε στις αναγκαίες τροποποιήσεις, αναφέροντας παράλληλα και τους στόχους του σωματείου μας που ήταν εθνικοί, πνευματικοί και αθλητικοί, ετοιμάσαμε σχετικό καταστατικό. Παρουσιάσαμε το σχετικό καταστατικό μαζί με τα ονόματα των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου, όπως και τα ονόματα 21 μελών με βάση τις πρόνοιες των περί Λεσχών Νόμου στο Γραφείο Επάρχου Λευκωσίας. Δόθηκε η σχετική έγκριση και έτσι άρχισε η πορεία του Πνευματικού Αθλητικού Ομίλου Κυθρέας.

Μετά την επίσημη εγγραφή του Σωματείου εκλέγηκε και το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο αποτελούμενο από τους: Κώστα Λοΐζου, Πρόεδρο, Ανδρέα Γεωργιάδη, Γραμματέα, Γαβριήλ Λουκαΐδη, Θεοδόση Μακρή, Κώστα Σαββίδη, Γιαννάκη Παπανδρέου, Μέλη.

ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΪΖΟΥ, Πρώτος Πρόεδρος Π.Α.Ο.Κ. Κυθρέας

Ήταν με βαθιά συγκίνηση που ανταποκρίθηκα προ 3-4 μηνών σε πρόσκληση του προέδρου του Σωματείου μας κ. Λουκά Ορφανίδη να παραστώ σε συγκέντρωση παλαιών στελεχών του Π.Α.Ο.Κ. και να καταθέσω τις όποιες θύμισες έχω γύρω από την ίδρυσή του. Σκοπός όπως μας ελέχθη, ήταν να γίνει σχετική αναφορά σε Λεύκωμα που αποφασίστηκε από το Διοικητικό Συμβούλιο να εκδοθεί με την ευκαιρία των 50χρονων του Σωματείου. Με προθυμία ανταποκρίθηκα , όταν μου ζητήθηκε από τον πρόεδρο να ετοιμάσω μικρό σχετικό κείμενο για να περιληφθεί στο Λεύκωμα.

Όπως ανέφερα και στη συγκέντρωση των παλαιών στελεχών, οι θύμησες γύρω από τα γεγονότα τότε είναι πολύ αμυδρές και ιδίως οι λεπτομέρειες, πολύ συγκεχυμένες. Το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε έκτοτε είναι πάρα πολύ μεγάλο για να μου επιτρέψει να θυμηθώ κάτι πιο συγκεκριμένο. Επικεντρώνω τις μνήμες μου στα εξής βασικά που κατά την άποψή μου κυριάρχησαν:

α) Η ίδρυση ενός σωματείου με εθνικούς προσανατολισμούς, ιδιαίτερα μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 55-59 κατέστη μια αναγκαιότητα για την ΚΥΘΡΈΑ.

β) Κύριος στόχος θα ήταν η συνέχιση του Εθνικού Αγώνα, με ειρηνικά μέσα σύμφωνα και με τις παραινέσεις των αρχηγών του αγώνα Μακάριου και Διγενή. Σημειωτέον ότι η δοτή λύση της ανεξαρτησίας που δόθηκε στον Κυπριακό λαό, ουδόλως δικαίωνε τους ηρωικούς νεκρούς του αγώνα και τις θυσίες ολόκληρου του λαού που αγωνίστηκε με ένα και μοναδικό στόχο την Αυτοδιάθεση – Ένωση. Όλος ο κόσμος τότε αισθανόταν ότι η λύση εκείνη αποτελούσε μόνο ένα σταθμό στις προσπάθειες για εκπλήρωση των πόθων του Κυπριακού Ελληνισμού.

γ) Η προαγωγή του πνεύματος του αθλητισμού με τη δημιουργία ποδοσφαιρικής ομάδος (που έμελλλε να έχει πολύ αξιόλογες επιτυχίες στους αγώνες της) καθώς και η συμμετοχή σε άλλες αθλητικές δραστηριότητες ως επίσης και η προαγωγή της παιδείας και του πολιτισμού γενικότερα.

δ) Το 1962 ήταν μόνο το έτος που το σωματείο ενεγράφη σαν τέτοιο, στις αρμόδιες αρχές της τότε νεαρής Κυπριακής Δημοκρατίας. Η καθαυτό ίδρυσή του έγινε ένα με δύο χρόνια προηγουμένως. Αμυδρά έρχεται στη μνήμη μου κάποια συγκέντρωση διαφόρων παραγόντων της δεξιάς που έγινε με πρωτοβουλία του αείμνηστου Κλεάνθη Κολιού (Κλινή) κατά την οποία αποφασίστηκε η ίδρυση του σωματείου. Η συγκέντρωση είχε γίνει στο οίκημα της Π.Ε.Κ. Κυθρέας, το οποίο στεγαζόταν στο κτηριακό σύμπλεγμα στην Πλατεία Σεραγίου που βρισκόταν και το καφενείο του μ. Αντώνη Βαφειάδη δίπλα ακριβώς (αν θυμούμαι καλά) από το κουρείο του μ. Σαββίδη, πατέρα του αδικοχαμένου Κωστάκη Σαββίδη, που έμελλε να είναι και ο προπονητής της πρώτης ποδοσφαιρικής μας ομάδας.

Από τη θητεία μου ως πρόεδρος του Σωματείου θυμούμαι τις προσπάθειες που κάναμε για να δημιουργήσουμε μια ισχυρή ποδοσφαιρική ομάδα. (Να αναφέρω εδώ την έλλειψη χρημάτων και αθλητικού υλικού). Φανέλλες, παπούτσια κλπ δωρήθηκαν από την Π.Ε.Κ.

Θυμούμαι επίσης μια πολύ επιτυχημένη δραστηριότητα, εκείνη της τόμπολας που διεξαγόταν κάθε Σάββατο και στην οποία συμμετείχαν πολλά μέλη μας, αλλά και πολλοί συγχωριανοί μας.

Εντονότερες είναι οι θύμησές μου όσον αφορά τη συμμετοχή μας στις προσπάθειες της πολιτείας για καταστολή της Τουρκοκυπριακής ανταρσίας που εκδηλώθηκε με τα αιματηρά γεγονότα του Δεκεμβρίου του 1963. Η συμμετοχή των μελών του Π.Α.Ο.Κ. ήταν καθολική, το δε οίκημα του μετατράπηκε περίπου σε κέντρο επιχειρήσεων, οπλαποθήκη, ακόμα και σε ξενώνα για παροχή στέγης σε κάποια άτομα που ‘έπρεπε να μένουν εκεί τις νύκτες, είτε για σκοπούς φύλαξης είτε για λόγους επικοινωνίας με άτομα που στελέχωναν άλλα πόστα.

Με τη δημιουργία της Εθνικής Φρουράς και την έλευση της Ελληνικής Μεραρχίας το καλοκαίρι του 1964 η δράση των εθελοντών σιγά-σιγά περιορίστηκε. Ήταν τότε που όλοι πειστήκαμε ότι η Ένωση ήταν πλέον γεγονός και ότι ήταν θέμα χρόνου η ανακήρυξή της. Τώρα γιατί τούτο δεν επετεύχθη τελικά και καθ’ ον χρόνο μάλιστα η Τουρκία δεν διέθετε τα μέσα για να πραγματοποιήσει επιτυχή απόβαση και αντ’ αυτού, λίγα χρόνια μετά και, αφού η Ελληνική Μεραρχία αναχώρησε από την Κύπρο, η δε Τουρκία προετοιμάστηκε κατάλληλα, έγινε η εισβολή και η κατοχή του ωραιότερου τμήματος του νησιού μας που περιλαμβάνει και την Κυθρέα, είναι κάτι που θα το κρίνουν οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Με την ευκαιρία της αναφοράς αυτής θα ήθελα να αποτίσω ελάχιστο φόρο τιμής σε όλους που έχασαν τη ζωή τους κατά την περίοδο 1963-1974 στους οποίους περιλαμβάνονται και αρκετά μέλη του Π.Α.Ο.Κ. και να αποδώσω τα εύσημα σε όλα τα μέλη του Σωματείου μας που συμμετείχαν στους Εθνικούς αγώνες.

Κλείνοντας θέλω να ευχηθώ στον Π.Α.Ο.Κ. σύντομη επιστροφή στη γενέτειρα γη της Κυθρέας και λαμπρή πορεία στα χρόνια που ακολουθούν. Τα δε 100χρονα του να τον βρούν στις επάλξεις των οποιωνδήποτε αγώνων ήθελαν τότε χρειαστεί για την ευημερία του τόπου μας.

ΖΑΝΝΕΤΟΣ ΛΟΥΚΑΪΔΗΣ, Πρόεδρος Π.Α.Ο.Κ. Κυθρέας για την περίοδο 1970-72

Προς το τέλος του απελευθερωτικού αγώνα της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59 αρκετοί νέοι της Κυθρέας βρήκαμε σαν στέγη συγκέντρωσής μας το Σωματείο της Π.Ε.Κ. Κυθρέας στο Σεράγιο. Το οίκημα της Π.Ε.Κ. Κυθρέας αποτελείτο από δύο μαγαζιά που ανήκαν στον συγχωριανό μας Αντώνη Βαβειάδη (Σιόρρη) που είχε και καφενείο το οποίο επικοινωνούσε με το οίκημα της Π.Ε,Κ.

Σε αυτό το χώρο εμείς οι (τότε) νέοι συγκεντρωνόμασταν τα απογεύματα κυρίως και γεμίζαμε τις ώρες μας με ένα καφέ ή ένα αναψυκτικό, καμιά πιλότα και πολλή συζήτηση για τα διαδραματιζόμενα στο νησί μας. Η αγωνία για το μέλλον του τόπου μας ήταν εμφανής σε όλους μας. Η διάθεσή μας για να βοηθήσουμε στον αγώνα άκρατη. Ο χώρος αυτός ήταν και ο χώρος από τον οποίο τόσο η Ε.Ο.Κ.Α. όσο και η Α.Ν.Ε. αντλούσαν στελέχη για επάνδρωσή τους.

Πέραν των πιο πάνω όμως, σαν νέοι, θέλαμε διακαώς να ασχοληθούμε και με τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο. Έτσι σε κάποιο στάδιο και μετά από πάρα πολλές συζητήσεις μεταξύ μας για το θέμα ίδρυσης ενός αθλητικού σωματείου, καταλήξαμε στο τέλος, με πρωτοβουλία του μακαριστού Κωστάκη Σαββίδη, να υπογράψουμε το πρώτο έγγραφο της συμφωνίας μας για ίδρυση του Πνευματικού Αθλητικού Ομίλου Κυθρέας (Π.Α.Ο.Κ.).

Έτσι μετά από νενομισμένες διαδικασίες και την έγκριση της ίδρυσης του σωματείου μας σαν Π.Α.Ο.Κ.  Κυθρέας αμέσως μετά ψηφίσαμε την πρώτη του επιτροπή και στη συνέχεια ενοικιάσαμε από τον Αντρέα Ελευθερίου (Αντρέας του Παυλή) δικό μας χώρο για να στεγαστούμε. Στο πρώτο μας αυτό οίκημα δραστηριοποιηθήκαμε τόσο στον αθλητισμό όσο και στο ποδόσφαιρο αλλά και στον πολιτισμό, γιορτάζοντας κάθε χρόνο τις Εθνικές και Θρησκευτικές Επετείους.

Από τότε τόσο στην περίοδο μέχρι την Τουρκική Εισβολή όσο και από την επαναλειτουργία του σωματείου στην προσφυγιά, όλοι υπερηφανευόμαστε για το έργο που επιτελείται στον Π.Α.Ο.Κ. Κυθρέας, ιδιαίτερα όμως από το ότι βρήκαμε στην προσφυγιά το δικό μας χώρο όπου συναντιόμαστε όλοι οι Κυθραιώτες και συνεχίζουμε την προσωπική μας επαφή ως συγχωριανοί.